Właśnie zdałam sobie sprawę z tego, że w marcu
nie stworzyłam żadnego wpisu o kobietach.
A przecież marzec jest miesiącem kobiet.
Przynajmniej z tych oficjalnych powodów.
8 marca jest Międzynarodowym Dniem Kobiet
obchodzonym w 57 krajach wszystkich kontynentów.
Ale czy którakolwiek z Was zgłębiła informację:
dlaczego akurat 8 marca?
Data wzięła swój początek w Ameryce w 1908 roku,
kiedy to nasiliły się socjalistyczne ruchy robotnicze
domagające się większych praw dla kobiet wyzyskiwanych w
przemyśle odzieżowym. Na ulice wyszło wówczas około
15 tysięcy pracownic , które żądały równych
praw ekonomicznych i politycznych.
Kiedy oczami wyobraźni widzę, ten żeński pochód
maszerujący ulicami ponad sto lat temu
przypomina mi się film Sufrażystka w reżyserii
Sarah Gavron.
Film, który mimo licznych niedociągnięć
powinna zobaczyć każda kobieta, zainteresowana własną historię.
Bo przecież to historia o nas. O Tobie i o mnie. To dzięki
sufrażystkom decydujemy dziś o sobie. Głosujemy, pracujemy,
rozwodzimy się i decydujemy o założeniu lub niezakładaniu rodziny.
Dziś, wydaje nam się oczywiste, że
zarabiamy te same pieniądze co mężczyźni, i chodzimy do urn.
Ale jeszcze kilkadziesiąt lat temu musiałyśmy o to głośno
krzyczeć a wiele z nas oddało za to wolność, krew i życie.
Pomyślałam sobie zatem, że dziś stworzę wpis o filmach
z głównymi rolami żeńskimi. Niech to będą filmy,
które każda kobieta powinna zobaczyć, by wesprzec
swoją żeńskość, intuicyjność i głęboką mądrość.
Niech to będą historie o bohaterkach, które na różne
sposoby walczyły o własną wolność i prawo do bycia sobą.
Popatrzcie:
1. Sufrażystka (reż. Sarah Gavron; 2015)
Jest rok 1912. Maud, młoda matka i żona całe dnie poświęca
ciężkiej fizycznie pracy w pralni. Dostaje niskie wynagrodzenie
i jest narażona na szykany ze strony mało przyjemnego szefa.
Pewnego dnia Maud poznaje zwolenniczkę ruchu na rzecz
wyzwolenia kobiet i trochę od niechcenia a trochę przez przypadek
zostaje wytypowana przez jej grupę na reprezentantkę postulatu
aby kobiety mogły głosować.
Choć film przedstawia ideę i historię feminizmu
dość grubą kreską, nie wgłębiając się zbytnio w psychologię bohaterek, to
film warto zobaczyć, choćby po to, by poznać ogólny zarys historyczny
ruchów na rzecz wyzwolenia kobiet, a ten może nas poprowadzić dalej,
Chociażby w prawdziwe bogactwo literatury feministycznej
od Simone de Beauvoir poczynając.
.
2. Godziny (reż. Stephen Daldry, 2002)
Oglądałam go po raz pierwszy, gdy miałam 17 lat,
ale wówczas nie zrozumiałam go należycie.
Dorosłam do niego zaledwie trzy lata temu, kiedy szukając
filmów z głównymi postaciami żeńskimi natknęłam się na ten tytuł
ponownie. Oto nareszcie mogłam zgłębić historię wielkiej pisarki,
Virginii Woolf, która namawiała kobiety, by walczyły o swoją niezależność.
„Każda kobieta powinna mieć własne pieniądze, oraz osobny pokój”.
mawiała. Jej smutna, choć jakże prawdziwa powieść, Pani Dalloway
pokazuje czym kończy się osobiste niespełnienie i przekładanie cudzych potrzeb
nad własne. Stephen Daldry pokazał to z perspektywy trzech na pierwszy rzut oka
różnych kobiet, których historia łączy się poprzez powieść Woolf.
3. Smażone zielone pomidory (reż. John Avnet, 1991)
Evelyn Couch, to przykład małomieszczańskiej żony,
całe życie oddanej mężowi, który ani jej nie szanuje,
ani nie dba o partnerskie relacje. Wszystko jednak ulega zmianie,
w dniu, gdy Evelyn poznaje charyzmatyczną 80-letnią Ninny na
szpitalnym oddziale dla starszych ludzi.
Zafascynowana Evelyn zaczyna regularnie odwiedzać szpital,
by słuchać jej burzliwych opowieści z lat 30.
Silne i pewne siebie bohaterki, które kreśli Ninny budzą w niej drzemiącą
mądrość i skrywane dotąd instynkty. Oto nagle Evelyn zaczyna wyrażać
własne opinie, sprzeciwia się utartym schematom i walczy
o własną niezależność, w małżeństwie jak i poza nim.
Ten film to dowód na to, że nam kobietom
potrzebne są relacje z innymi kobietami, które staną się lustrem
dla naszych głęboko skrywanych cech i pragnień. Film powstał na
podstawie książki Fannie Flag.
4. Stalowe magnolie (reż. Herbert Ross, 1989)
Kolejny, piękny przykład kobiecego siostrzeństwa w kinie.
Na pierwszy rzut okaz wydaje się, że kobieca przyjaźń bywa
łatwa i powierzchowna. Przyjaciółki spędzają czas na
plotkowaniu, układaniu fryzur i rozmowach o urodzie.
A tymczasem pod płaszczykiem przyziemności kryje
się trwały gorset wzajemnego wsparcia.
Ten film jest nie tylko o sile przyjaźni ale o sile psychiki i emocji.
Bo kiedy żaden nie mężczyzna nie jest w stanie wytrzymać,
tego co najgorsze i najbardziej trudne, tam wytrzyma oddana kobieta.
Reżyser udowadnia, że jesteśmy w stanie udźwignąć więcej, zarówno
chorobę, przemijanie jak i bolesną śmierć. Bo jak tytułowy kwiat,
mimo swej delikatności, kobiety ze swoją psychiką, są istotami ze stali,
które potrafią wesprzeć nawet gdy jest trudno i niewygodnie.
5. Sztuka kochania (reż. Marysia Sadowska, 2017)
Ten film mnie zauroczył! Panie i panowie, czapki z głów
dla Marysi Sadowskiej, która po raz kolejny udowodniła, że
jest człowiekiem renesansu. Jej wcześniejszy film, Dzień kobiet
poruszył ważną kwestię walki o prawa kobiet, a teraz reżyserka
poszła jeszcze dalej. Jej film o Michalinie Wisłockiej pokazuje,
że nie było łatwo być kobietą w latach w czasach PRL, i nie jest
łatwo również dziś, zakładając że jesteś szeregowym pracownikiem
w wielkiej korporacji (Dzień kobiet).
Wisłocka walczyła o wydanie Sztuki kochania przez kilka lat.
A ta książka była niewygodna, bo sprzeciwiała się polskiej kulturze
patriarchatu i głęboko zakorzenionemu katolicyzmowi. Autorka
namawiała kobiety, by dbały o własny orgazm nawet wówczas, gdyby
miały go sobie zapewniać w samotności. Wisłocka zdobyła szacunek
i uznanie kobiet w całym kraju, nie tylko jako
lekarz ginekolog, ale również jako pierwsza kobieta która walczyła
o prawo kobiet do powszechnej antykoncepcji.
emocjonalna atletka 